Vrijdag

Ik heb iets stoms gedaan. Ik heb namelijk Ron beloofd dat ik korte berichtjes op de weblog zou zetten. Er is hier zoveel te zien en te beleven dat dit bijna een onmogelijke opdracht is, maar beloofd is beloofd. Dus ik zal het kort houden.
Donderdag zijn we aangekomen in nairobi en zijn daarna met een heel klein vleigtuigje doorgevlogen naar Kisumu. Vanaf Kisumu is het ongeveer 2 uur hobbelen naar Kakamega. Toen we waren aangekomen in Kakamega stond het team van WRCCS al op ons te wachten en moesten we op audientie bij de chief. Daarna alle mensen waarmee wij te maken hebben bij WRCCS gesproken daarna doorgereden naar ons hotel.
Alleen al zo’n hotel is een hele belevenis. Toen we naar onze kamers werden gebracht moesten we allerlei gangetjes en gordijnen door, daarna een scheve trap waarop een wachter de hele dag zit. En uiteindelijk kom je dan in je kamer. Je kamer kan niet echt op slot en de douche werkt op electriciteit (waaarvan de draadjes met een plakbandje aan elkaar zitten). Echt fantastisch om zoiets mee te maken.
Vrijdag zijn we dan naar de boeren van Satebu geweest. Toen we aankwamen stonden ze speciaal voor ons te zingen en we kregen slingers en een toespraak in de kerk. Daarna hebben we met alle boeren een inventarisatie gemaakt van de problemen die zij tegenkomen. Als je dat hoort, dan hebben wij het wel erg goed in Nederland. Na een paar uur in de kerk en vele leuke discussies zijn we op bezoek geweest bij een paar hoge ambtenarenvan de regering van Kenia. De belangrijkste liet ons natuurlijk een tijd wachten, maar zijn collega onder hem had alle tijd. Uiteindelijk had ook die belangrijke alle tijd voor ons.
Na deze audientie nog even bij de boeren op de velden geweest. Vaak zijn het kleine veldjes met tomaten of uien en een paar koeien er omheen. We hopen veel aan deze boeren te leren, maar wij ook van hun. Het is echt bijzonder hoe graag deze mensen willen leren. Zo trekken je zowat mee naar de planten en lopen continu mee te schrijven met wat we zeggen.
Op de terugweg even kip met een lokale kleffe homp meel. De kip had al aardig wat vlieguren gemaakt, maar het was erg lekker.
Plannen is hier lastig, dus jullie zien wel wat we morgen gaan doen.

- - -

Pitek

Zrobilem cos glupiego. Obiecalem Ronowi, e bd pisal krótkie wiadomosci na blogu. Jest tu tyle do zobaczenia i doswiadczenia, e to zadanie jest prawie niemoliwe do wykonania, ale obietnica to obietnica. Wic bd si streszczal.
W czwartek przyjechalismy do Nairobi, a nastpnie bardzo malym samolotem polecielismy do Kisumu. Z Kisumu jest okolo 2 godzin bujania si samochodem w kierunku Kakamega. Kiedy przyjechalismy do Kakamega, zespól ze wspólnoty WRCCS ju na nas czekal i poszlismy na audiencj do szefa. Póniej rozmawialismy z wszystkimi ludmi z WRCCS, z którymi mamy do czynienia, po czym pojechalismy do naszego hotelu.
Sam hotel to ju jest przeycie. Kiedy bylismy prowadzeni do naszych pokoi musielismy przejs przez wszystkie rodzaje korytarzy i zaslony, a nastpnie po krzywych schodach, gdzie przez caly dzie siedzi stró. I w kocu znalelismy si w swoim pokoju. Nie da si go tak naprawd zamkn, a prysznic dziala na bojler elektryczny (gdzie przewody s polczone tasm klejc). Takie cos przey to naprawd fantastyczna sprawa.
W pitek udalismy si do rolników z Satebu. Kiedy przyjechalismy, specjalnie nas przywitano, zaczli dla nas spiewa, dostalismy serpentyny i bylo przemówienie w kosciele. Póniej razem z wszystkimi rolnikami zrobilismy inwenteryzacj problemów jakie napotykaj. Jak to si slyszy, to my mamy bardzo dobrze w Holandii. Po kilku godzinach w kosciele oraz wielu ciekawych dyskusji, odwiedzilismy kilku urzdników z rzdu w Kenii. Ten najwaniejszy kazal na siebie chwil czeka, ale jego kolega mial wicej czasu. Ostatecznie ten najwaniejszy równie znalazl dla nas czas.
Po tej audiencji bylisy jeszcze u rolników na polu. Czsto s to male pola z pomidorami i cebul, a wokól kilka krów. Mamy nadziej wiele nauczy tych rolników, ale równie wiele dowiedzie si od nich. To naprawd wyjtkowe, ile ci ludzie chc si nauczy. Wic chodz caly czas z nami i cigle pisz co mówimy.

W drodze powrotnej jedlismy kurczaka z chlebem robionym przez lokaln ludnos. Kurczak nie wygldal za dobrze, ale byl pyszny.
Planowanie jest tu trudne, wiec jutro zobaczycie co mamy zamiar robi.