Terug naar huis!
Door: Michiel Bontenbal
Blijf op de hoogte en volg Looye
27 September 2013 | Kenia, Nairobi
We zitten op dit moment op het vliegveld van Nairobi te wachten op de terugvlucht naar Amsterdam.
Vanochtend zijn we op z’n Keniaanse 1 ½ later vertrokken naar Kakamega. Na afscheid te hebben genomen van de prima mensen in het hotel, met cake en koffie die ze speciaal voor ons hadden gebakken, zijn we op weg gegaan naar Kakamega. In Kakamega hebben we een prima meeting gehad met de mensen van ACK-WRCCS. We hebben alvast doorgesproken wat we de komende tijd gaan doen en wat wij van hun verwachten. Het was bijna on-Keniaans zo zakelijk ento the point dit gesprek ging.
Daarna hebben we Elsie, de onderbaas van ACK-WRCCS meegenomen naar Kisumu om aan het meer vis te eten. De chauffeur beweerde dat hij het binnen 1 uur kon rijden, terwijl we er normaal gesproken altijd een krappe 2 uur over doen. Dus hebben we een weddenschap voor de grootste vis van het restaurant met hem afgesloten. Helaas hebben we deze weddenschap verloren, ondanks alle trucs die we uit de kast hebben gehaald, zoals discussiëren waar Kisumu nu eigenlijk begint, welk horloge we gebruiken e.d.
Na stevig onderhandeld te hebben over de souvenirs die we mee naar huis wilden nemen, zijn we naar het meer toe gereden. Onderweg kwamen we nog een begrafenisstoet tegen, met allemaal gillende en toeterende mensen.
Zoals het ondertussen traditie is hebben we gegeten aan het Lake Victoria en hebben we hard gewerkt aan de relatie met Elsie.
We hebben een fantastische reis achter de rug en zijn echt blij dat we zulke goede vorderingen bij de hebben gezien. We werden door de boeren nog op het hart gedrukt dat we echt al onze collega’s bij Looije moesten bedanken dat dit mogelijk wordt gemaakt! Asante Sana!
Nu nog en krap uurtje wachten en dan zitten we in de lucht. Helaas is de koffietent die heerlijke koffie had gesloten! Vooral Vincent is hierdoor zwaar teleurgesteld!
Iedereen bedankt voor het lezen en de leuke reacties! Tot de volgende reis!
----
Going home!
As we write this, we are waiting for our flight back to Amsterdam at Nairobi airport.
We left this morning for Kakamega and in true Kenyan style, we started off 1 ½ hours late. After having said farewell to the good folk of the hotel, with coffee and a cake they baked especially for us, we finally headed for Kakamega. In Kakamega, we had an excellent meeting with the ACK-WRCCS people. We already discussed what we are planning to do in the months to come and what we expect from them. It was almost un-Kenyan, the way this conversation went; very business like and to-the-point.
Next, we took Elsie, the foreman of ACK-WRCCS to Kisumu for a meal at the lake. This trip normally takes close to 2 hours but the driver claimed he would be able to get us there within an hour. So we made a bet with him with the largest fish in the restaurant as the prize. Unfortunately we lost the bet, despite our best efforts in trying to distract him by arguing about exactly where Kisumu starts, what sort of watch we wear and so on.
After some serious negotiating about the souvenirs we were going to take home, we drove to the lake. Underway, we met a funeral procession with loads of wailing people and hooting car horns.
As has become the tradition over the years, we had a meal at Lake Victoria, working hard at our relationship with Elsie.
We had a truly fantastic time and are really happy to see how well people have progressed. Once again, the farmers urged us to be sure to thank all our colleagues at Looije for making this possible! Asante Sana!
Just another hour’s wait and we will be in the air. Alas, the coffee stand that serves delicious coffee is closed! Particularly disappointing for Vincent!
Many thanks to everybody for reading our blogs and for the wonderful feedback! Until the next trip!
----
Z powrotem do domu!
Kiedy to piszę, siedzimy na lotnisku w Nairobi, czekając na powrotny lot do Amsterdamu.
Dzisiaj rano wyjechaliśmy do Kakamega z tradycyjnym kenijskim opóźnieniem wynoszącym 1,5 godziny. Po pożegnaniu z naszą doskonałą obsługą hotelową przy kawie i ciastku, które specjalnie dla nas upiekli, udaliśmy się do Kakamega. W Kakamega mieliśmy miłe spotkanie z przedstawicielami ACK-WRCCS. Omówiliśmy z wyprzedzeniem nasze plany związane z przyszłymi działaniami oraz poznaliśmy ich oczekiwania. To, w jak rzeczowy i konkretny sposób odbyło się to spotkanie, było niemal niekenijskie.
Potem zabraliśmy Elsie, kierowniczkę ACK-WRCCS, do Kisumu, aby zjeść razem rybę na jeziorem. Kierowca twierdził, że jest w stanie dojechać tam w ciągu 1 godziny, podczas gdy normalnie zabiera to co najmniej 2 godziny. Założyliśmy się więc z nim o największą rybę w restauracji. Niestety przegraliśmy zakład, mimo wszystkich sztuczek, którymi próbowaliśmy rozkojarzyć kierowcę, np. dyskutując o tym, gdzie właściwie zaczyna się Kisumu, jakie mamy zegarki itd.
Po burzliwej dyskusji na temat tego, jakie pamiątki chcemy zabrać do domu, dojechaliśmy nad jezioro. Po drodze minęliśmy jeszcze orszak pogrzebowy z krzyczącymi i trąbiącymi ludźmi.
Tradycyjnie już zjedliśmy pożegnalny posiłek nad Jeziorem Wiktorii i ciężko pracowaliśmy nad nawiązaniem relacji z Elsie.
Mamy za sobą fantastyczną podróż i jesteśmy szczęśliwi, że udało nam się poczynić takie postępy. Na sam koniec bardzo wzruszyło nas to, kiedy rolnicy poprosili nas, żebyśmy podziękowali wszystkim pracownikom Looije za to, że mogą otrzymywać od nas pomoc! Asante Sana!
Jeszcze tylko godzina czekania i będziemy w powietrzu. Niestety zamknięto namiot, w którym serwowano pyszną kawę! Zwłaszcza Vincent był bardzo rozczarowany tym faktem!
Dziękujemy wszystkim za czytanie naszych postów i wiele miłych reakcji! Do następnej podróży!
Vanochtend zijn we op z’n Keniaanse 1 ½ later vertrokken naar Kakamega. Na afscheid te hebben genomen van de prima mensen in het hotel, met cake en koffie die ze speciaal voor ons hadden gebakken, zijn we op weg gegaan naar Kakamega. In Kakamega hebben we een prima meeting gehad met de mensen van ACK-WRCCS. We hebben alvast doorgesproken wat we de komende tijd gaan doen en wat wij van hun verwachten. Het was bijna on-Keniaans zo zakelijk ento the point dit gesprek ging.
Daarna hebben we Elsie, de onderbaas van ACK-WRCCS meegenomen naar Kisumu om aan het meer vis te eten. De chauffeur beweerde dat hij het binnen 1 uur kon rijden, terwijl we er normaal gesproken altijd een krappe 2 uur over doen. Dus hebben we een weddenschap voor de grootste vis van het restaurant met hem afgesloten. Helaas hebben we deze weddenschap verloren, ondanks alle trucs die we uit de kast hebben gehaald, zoals discussiëren waar Kisumu nu eigenlijk begint, welk horloge we gebruiken e.d.
Na stevig onderhandeld te hebben over de souvenirs die we mee naar huis wilden nemen, zijn we naar het meer toe gereden. Onderweg kwamen we nog een begrafenisstoet tegen, met allemaal gillende en toeterende mensen.
Zoals het ondertussen traditie is hebben we gegeten aan het Lake Victoria en hebben we hard gewerkt aan de relatie met Elsie.
We hebben een fantastische reis achter de rug en zijn echt blij dat we zulke goede vorderingen bij de hebben gezien. We werden door de boeren nog op het hart gedrukt dat we echt al onze collega’s bij Looije moesten bedanken dat dit mogelijk wordt gemaakt! Asante Sana!
Nu nog en krap uurtje wachten en dan zitten we in de lucht. Helaas is de koffietent die heerlijke koffie had gesloten! Vooral Vincent is hierdoor zwaar teleurgesteld!
Iedereen bedankt voor het lezen en de leuke reacties! Tot de volgende reis!
----
Going home!
As we write this, we are waiting for our flight back to Amsterdam at Nairobi airport.
We left this morning for Kakamega and in true Kenyan style, we started off 1 ½ hours late. After having said farewell to the good folk of the hotel, with coffee and a cake they baked especially for us, we finally headed for Kakamega. In Kakamega, we had an excellent meeting with the ACK-WRCCS people. We already discussed what we are planning to do in the months to come and what we expect from them. It was almost un-Kenyan, the way this conversation went; very business like and to-the-point.
Next, we took Elsie, the foreman of ACK-WRCCS to Kisumu for a meal at the lake. This trip normally takes close to 2 hours but the driver claimed he would be able to get us there within an hour. So we made a bet with him with the largest fish in the restaurant as the prize. Unfortunately we lost the bet, despite our best efforts in trying to distract him by arguing about exactly where Kisumu starts, what sort of watch we wear and so on.
After some serious negotiating about the souvenirs we were going to take home, we drove to the lake. Underway, we met a funeral procession with loads of wailing people and hooting car horns.
As has become the tradition over the years, we had a meal at Lake Victoria, working hard at our relationship with Elsie.
We had a truly fantastic time and are really happy to see how well people have progressed. Once again, the farmers urged us to be sure to thank all our colleagues at Looije for making this possible! Asante Sana!
Just another hour’s wait and we will be in the air. Alas, the coffee stand that serves delicious coffee is closed! Particularly disappointing for Vincent!
Many thanks to everybody for reading our blogs and for the wonderful feedback! Until the next trip!
----
Z powrotem do domu!
Kiedy to piszę, siedzimy na lotnisku w Nairobi, czekając na powrotny lot do Amsterdamu.
Dzisiaj rano wyjechaliśmy do Kakamega z tradycyjnym kenijskim opóźnieniem wynoszącym 1,5 godziny. Po pożegnaniu z naszą doskonałą obsługą hotelową przy kawie i ciastku, które specjalnie dla nas upiekli, udaliśmy się do Kakamega. W Kakamega mieliśmy miłe spotkanie z przedstawicielami ACK-WRCCS. Omówiliśmy z wyprzedzeniem nasze plany związane z przyszłymi działaniami oraz poznaliśmy ich oczekiwania. To, w jak rzeczowy i konkretny sposób odbyło się to spotkanie, było niemal niekenijskie.
Potem zabraliśmy Elsie, kierowniczkę ACK-WRCCS, do Kisumu, aby zjeść razem rybę na jeziorem. Kierowca twierdził, że jest w stanie dojechać tam w ciągu 1 godziny, podczas gdy normalnie zabiera to co najmniej 2 godziny. Założyliśmy się więc z nim o największą rybę w restauracji. Niestety przegraliśmy zakład, mimo wszystkich sztuczek, którymi próbowaliśmy rozkojarzyć kierowcę, np. dyskutując o tym, gdzie właściwie zaczyna się Kisumu, jakie mamy zegarki itd.
Po burzliwej dyskusji na temat tego, jakie pamiątki chcemy zabrać do domu, dojechaliśmy nad jezioro. Po drodze minęliśmy jeszcze orszak pogrzebowy z krzyczącymi i trąbiącymi ludźmi.
Tradycyjnie już zjedliśmy pożegnalny posiłek nad Jeziorem Wiktorii i ciężko pracowaliśmy nad nawiązaniem relacji z Elsie.
Mamy za sobą fantastyczną podróż i jesteśmy szczęśliwi, że udało nam się poczynić takie postępy. Na sam koniec bardzo wzruszyło nas to, kiedy rolnicy poprosili nas, żebyśmy podziękowali wszystkim pracownikom Looije za to, że mogą otrzymywać od nas pomoc! Asante Sana!
Jeszcze tylko godzina czekania i będziemy w powietrzu. Niestety zamknięto namiot, w którym serwowano pyszną kawę! Zwłaszcza Vincent był bardzo rozczarowany tym faktem!
Dziękujemy wszystkim za czytanie naszych postów i wiele miłych reakcji! Do następnej podróży!
-
27 September 2013 - 22:22
Jan En Annie Van Roon:
Allemaal een goede vlucht, Michiel we zien uit naar je thuiskomst, Liefs, Jan en ma. -
07 Oktober 2013 - 10:40
Sanne:
Ontzettend leuk de reisverslagen te lezen! Goed te horen dat er mooie vorderingen worden gemaakt!
groeten,
Sanne - SharePeople
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
